Mijn overbuurvrouw vertelt me dat ze ziek is. Ernstig ziek. De jonge huisarts had gezegd dat hij niet eerder zo’n zieke patiënt had gezien. Hij zat met de handen in het haar. 'Positief blijven', verder kwam hij niet. Een diagnose stellen zat er niet in. Mijn buurvrouw weet zelf ook niet waaraan ze lijdt. Ze noemt haar ziekte ‘het’. Dan komt het weer, zegt ze, het draait rond, het klopt, het drukt, het gaat maar door. Ik vraag me af hoe dat kan: in deze tijd lijden aan een ziekte zonder naam. Alles heeft een naam. Vroeger had je de Band zonder Naam en de Zangeres zonder Naam, maar die hadden toch een naam, want iedereen wist dat BzN Jan Keizer en Carola uit Urk waren en de zangeres zonder naam was Mary Servaes uit Stamproy. Om haar wat op te beuren stelde ik de buurvrouw voor de ziekte haar eigen naam te geven. Ze vond het een goed idee; alles beter dan geen naam. Ik heb haar heel veel sterkte gewenst. Overigens denk ik niet dat ze aan de Ziekte van Tjitske overlijdt.