Het rechte pad

Het gerechtshof is mijn buurman. Een straatje met de naam: ‘Het Rechte Pad’ vormt onze erfgrens. Het Rechte Pad is toegankelijk voor Jan en alleman. Wie naar het gerechtsgebouw wil of moet, maakt er gebruik van. Over het pad lopen mensen die het rechte pad bewandelen. Ze lopen naast mensen die van het rechte pad zijn afgeweken. Alles door elkaar. Soms denk ik goed van slecht te kunnen onderscheiden, maar daar moet ik voorzichtig mee zijn, zegt mijn vriendin.
Bij binnenkomst in het gerechtsgebouw gaat ieder zijns weegs. Magistratuur en advocatuur slaan rechtsaf, de rest gaat naar links. Even later zien ze elkaar terug in kleine zaaltjes waar beschuldigingen worden geuit, getuigenissen worden afgelegd en waar af en toe een berouwvolle bekentenis te horen is. Dan klinkt de eis en wordt het vonnis geveld. 
Alsof er niets gebeurd is loopt men na afloop weer samen over Het Rechte Pad. Vanaf mijn balkon kijk ik naar beneden. Aan hun sloffende loop herken ik de veroordeelden. De vrijgesprokenen huppelen.